Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn eerste wijnreis, van 10 t/m 14 juli 2017 (deel 2)

Vervolg wijnreis, door Marielle Merks

Dag 3: de volgende ochtend werden we wakker door de geur van heerlijke verse broodjes. Met een goed gevulde maag gingen we naar Moux voor een bezoek aan Corbieres, Plo de Vents. Prachtige locatie, en weer hadden deze wijngaarden een totaal andere grondsoort dan de wijnhuizen hiervoor. Plo de Vents werkt organisch en zij zijn van mening dat je andere bebossing niet moet weghalen uit de wijngaard. Na de uitleg bij de wijngaarden, kregen wij een rondleiding door de wijnkelder. Wat ons opviel? De eivormige tanks, gemaakt van terracotta. Mooie, smaakvolle en verfijnde wijnen geproefd.

Door naar het volgende wijnhuis, Chateau Remouly. We ontmoeten de wijnmaker Philippe Courrian in zijn wijnkelder/opslag. Het eerste wat ik zie is een palet vol met wijnen uit de Medoc, Bordeaux. En wat blijkt? Deze man komt oorspronkelijk uit de Bordeaux en zijn zoon is wijnmaker op het Chateau in de Bordeaux. Philippe is verliefd geworden op de Languedoc, nou ja, eigenlijk op het plekje waar hij woont en waar zijn wijngaarden gelegen zijn. Op weg naar het Chateau word je aan alle kanten omringd door heuvels en wijngaarden. Onze gids zei, jullie gaan nu iets zien wat je nog nooit eerder hebt gezien bij de wijngaard. iedereen was druk aan het kijken of er iets opmerkelijks te zien was aan de wijngaarden, een andere snoeimethode? Een andere grondsoort? Dichtbebouwde wijngaarden? Niemand kon de vinger erop leggen. Weer kregen wij een rondleiding bij de wijngaarden, en opeens… we werden verrast door een waanzinnig natuurverschijnsel. Deze man had een hele oase achter zijn huis. Een klein, helder meertje, een stoel en een goed glas wijn en je bent gezegend voor de hele dag! Prachtig. We sloten af met een proeverij. Prachtige en zacht verfijnde rode wijnen. Het lijkt alsof je een wijn uit de Bordeaux drinkt, maar niks is minder waar. ;) “Je vous présente, ce rêve devenu réalité”


Ondertussen was het alweer 12:00 uur en hadden we best trek. Kwam goed uit, want de volgende afspraak was in Lagrasse voor een lunch. Na de lunch vertrokken we naar Domaine Saint Julien – Domaine d’André. In tegenstelling tot de wijnboeren hiervoor, werden deze druiven wel machinaal geoogst. En wat een opslagruimte… zoveel tanks had ik nog nooit bij elkaar gezien. Ook bij deze wijnboer mochten wij wijn direct uit de tanks proeven.

Daarna gingen we voor wat entertainment naar Carcassonne, een oude historische stad. Ook deze avond verbleven we weer in Chateau de Ciceron. Na een drukke dag, even opfrissen en snel door naar de barbecue. Als dessert kregen we een ruime keuze aan diverse soorten kazen. Een hele gezellige avond met elkaar gehad, maar er komt ook een einde aan. Snel naar bed, want de dag erna hadden we weer een volgeboekte dag!

Dag 4: weer werden we wakker door de geur van heerlijke broodjes.. een goed ontbijt is het halve werk. Op naar Maury, want daar is onze volgende afspraak. De wijngaarden liggen aan de voet van de Pyreneeën. Waarschijnlijk kennen de meeste mensen Maury wel, lijkt een beetje op port/sherry. Helaas is het steeds minder populair, wat ik niet begrijp. Maury is zo’n ontzettend mooi product, en kan op verschillende manieren gecombineerd worden. Ook heel lekker als aperitief!!

Na de proeverij bij Maury – Domaine Montagne, reden wij door naar Caramany – Chateau Mauléon. Een prachtige rit! De wijngaarden van Caramany kijken uit op de vallei van de Agly, de voormalige grens tussen Frankrijk en Spanje. De wijnstokken gedijen op granietbodem wat zorgt voor best wat vuurwerk in het glas. Na de plaspauze reden we door het dorpje de bergen in waar de wijngaarden zijn gelegen. Grenache en syrah stonden op één wijngaard, wat ik best bijzonder vond. Maar als je het verschil ziet, is er niks aan de hand. De wijngaarden worden beïnvloed door een zeeklimaat. Chateau Mauléon maakt zwoele, smaakvolle rode wijnen. Zeker een bezoek waard wanneer u in de buurt bent!
Aangezien we dicht in de buurt waren van de kust, hadden wij een lunch bij Les Voiles Blanches op het strand! We hadden daar tapas gegeten en genoten van de wijnen die we die ochtend geproefd hadden. 

Na de (uitgebreide) lunch waren we door gereden naar het laatste wijnhuis van deze week, chateau Fitou. De wijnvelden bevinden zich in de buurt van het meer Leucate. De invloed van het meer is dan ook erg goed te merken. Het levert frisse rode wijnen op met mooie tannines. Ze maken niet alle rode wijnen. Afgelopen jaar liepen ze door de wijngaarden en zagen ze boytrys (een schimmel) wat eigenlijk niet voorkomt in de Languedoc. Ze hadden besloten om er een dessertwijn van te maken, en met succes!! Wat een prachtige wijn, mooi geconcentreerd en verfijnd.
Het einde van de dag naderde en moesten we afscheid nemen van Arnoud, onze ‘gids’ die overal mee naar toe ging de afgelopen week. Na het afscheid gingen wij naar Montpellier om in te checken in het hotel om dan vervolgens de stad in te gaan om ergens te gaan eten. Na een heerlijk diner en de goede gesprekken, was het tijd (tenminste, voor de helft van de groep) om naar het hotel te gaan. Moe en voldaan lag ik in bed.

Dag 5; de volgende ochtend vlogen we weer terug naar Nederland. Weer vond ik het spannend om te vliegen, maar eenmaal geland in Nederland kon ik weer ademhalen. Fijn, beide benen op de grond. We hadden afscheid genomen van de reisgenoten en we gingen terug naar Emmeloord. Eenmaal terug thuis bleef ik maar vertellen hoe mooi en gaaf ik het had gehad. Zo vreemd dat zo’n gebied zoveel soorten klimaten en grondsoorten kent. Dat het ene gebied last heeft van droogte en het andere gebied niet. Dat er bepaalde druivensoorten zijn in het gebied, maar zoveel verschillende soorten wijnen. Door alles in de praktijk te zien en uitgelegd te krijgen ben je er veel dichterbij. Prachtig, nog steeds raak ik niet uitgepraat over deze geweldige reis!
En over het leren? Tja, leren doe ik elke dag. Liever niet in de schoolbanken, maar in de praktijk! In oktober begin ik aan de wijncursus SDEN 3, waar ik enorm naar uitkijk.

Graag wil ik Winetable Wijnimport enorm bedanken voor deze bijzondere ervaring!!

Marielle Merks, gastvrouw restaurant Le mirage 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn eerste wijnreis, van 10 t/m 14 juli 2017 (deel 1)

Op 1 september 2015 ben ik, Mariëlle Merks, begonnen met werken als leerling gastvrouw bij Le mirage. Inmiddels zijn we bijna twee jaar verder en ben ik afgestuurd als gastvrouw en werk ik met onwijs veel plezier bij Le mirage. Of ik verder wil met leren? Zeker, maar niet in de schoolbanken… Een paar weken geleden kregen we het erover om ons misschien nog meer te verdiepen op het gebied van wijn. Een uitstapje op de maandag naar Duitsland? Makkelijk te rijden en de volgende dag kunnen we met alle nieuwe informatie aan het werk! Zo gezegd, zo gedaan. Tenminste, de bestemming werd Frankrijk en nee niet één dag, maar het werden vier dagen.. We werden uitgenodigd door onze wijnleverancier Winetable Wijnimport, om mee te gaan op wijnreis naar het zuiden van Frankrijk, de Languedoc. Colinde vroeg aan mij of ik misschien interesse had om mee te gaan, natuurlijk wilde ik dat!! Na weken van aftellen, was het dan zover!! Dag 1 : op maandag 10 juli vertrokken wij vanuit Emmeloord naar

(h)eerlijk eten en drinken maar hoe zit het met de veiligheid?

Al meer dan 12 jaar ben ik, Henry Juffermans, gastheer in Le mirage en dat met heel veel plezier. Ik geniet ervan om u een (h)eerlijke maaltijd te mogen serveren. Nog mooier wordt dat eten met een bijpassende wijn. Want zonder wijn eet men en met wijn dineert men, zeg ik altijd.  De wijnkeuze die ik hier maak voor u komt voort uit mijn studie en de liefde voor wijn. En heel veel combinaties proeven en durven te doen; ik verras u graag. Maar er komt veel meer kijken bij mijn gastheerschap. Ook wij moeten voldoen aan veel wettelijk opgelegde regels voordat we überhaupt open mogen zijn. Denk hierbij  aan EHBO (Colinde de Nijs) en BHV (Guust de Nijs en ikzelf). Daarnaast moest er een paar jaar terug een verplichte brandmeldinstallatie worden aangebracht omdat ons bedrijf zich boven de acht meter bevinden. Maar met een paar duizend euro aan investering waren we er nog niet: er moest een verplichte “beheerder brandmeldinstallatie” worden gevolgd. Dus ik mocht op een tweedaagse cur